Ο σκοπός αυτής της έρευνας είναι να εξετάσει το βαθμό δεκτικότητας των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης απέναντι στην Καινοτομία η οποία αποτελεί μοχλό ανάπτυξης στις μέρες μας όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και στα εκπαιδευτικά συμφραζόμενα. Η εξέταση αυτή γίνεται μέσα από το παράδειγμα των Καινοτόμων Προγραμμάτων (KΠ) που πραγματοποιούνται στα σχολεία σε ότι αφορά την υλοποίηση, τον σχεδιασμό και την αξιολόγησή τους . Μέσα από αυτή την τριπλή εστίαση, αυτό που η παρούσα μελέτη παρουσιάζει έχει να κάνει, πρώτον, με το τι θεωρούν οι εκπαιδευτικοί ότι συνιστά καινοτομία στην εκπαίδευση και σε ποιους τομείς εντοπίζουν την αναγκαιότητα, χρησιμότητά της , δεύτερον, για ποιους λόγους θα συμμετείχαν ή όχι στην υλοποίηση ενός (ΚΠ) και τέλος με το είδος των ΚΠ που υλοποιούν στα σχολεία.