Το δημοτικό σχολείο στις μέρες μας, για να ακολουθήσει τις νέες εκπαιδευτικές και κοινωνικές προκλήσεις, την ανάπτυξη των επιστημών και την εξέλιξη της τεχνολογίας, θα πρέπει να ενισχύσει τις δυνατότητές του στο να μαθαίνει γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει το βαθμό λειτουργίας του δημοτικού σχολείου ως οργανισμού μάθησης, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών στη διαδικασία μετασχηματισμού του σε οργανισμό που μαθαίνει. Η ποσοτική έρευνα πεδίου διεξήχθη σε δημοτικά σχολεία των νομών Μαγνησίας και Θεσπρωτίας. Από τη στατιστική ανάλυση των ευρημάτων μπορούμε να πούμε ότι τα σχολεία των δύο νομών λειτουργούν σε σχετικά σημαντικό βαθμό ως οργανισμοί μάθησης έχοντας ενσωματώσει όλες τις διαστάσεις του οργανισμού που μαθαίνει. Σ’ αυτή τη διαδικασία οι εκπαιδευτικοί έχουν κεντρικό ρόλο, συμμετέχουν, συνεργάζονται, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους και μαθαίνουν υλοποιώντας καινοτόμες δράσεις. Έτσι το σχολείο ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και εκπαιδευτικές προκλήσεις ως χώρος που αναπτύσσεται και παράγεται νέα γνώση.