Tο άρθρο εστιάζει στην ανάλυση των τρόπων που σχετίζονται τα παιδιά με τον δημόσιο χώρο της πόλης, αναλύοντας την περίπτωση της Αθήνας. Διερευνά το ιστορικό των τρεχουσών αστικών πρακτικών που έχουν βασιστεί στην ικανοποίηση συγκεκριμένων αναγκών των ενηλίκων και πώς αυτές επηρεάζουν το δικαίωμα στην πόλη για άλλες κοινωνικές ομάδες, ειδικά για τα παιδιά. Αναλύει πώς το δικαίωμα στο παιχνίδι (η κύρια δραστηριότητα ενός παιδιού) θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως παράμετρος που διασφαλίζει το καθολικό δικαίωμα στην πόλη. Στο τελευταίο μέρος του άρθρου παρουσιάζεται σχετική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα (Μάρτιος-Δεκέμβριος 2020). Τα ευρήματα της έρευνας, σε συνδυασμό με την προηγούμενη θεωρητική ανάλυση, είναι σε θέση να μας παράσχουν πολύτιμες γνώσεις σχετικά με τα βήματα που χρειάζεται να ακολουθηθούν, ώστε η εστίαση να στραφεί προς πιο φιλικές προς τα παιδιά, συμπεριληπτικές πρακτικές αστικού σχεδιασμού για τις σύγχρονες πόλεις και πιο συγκεκριμένα για την Αθήνα.
I.J.E.I.
69773017256974479464
6972038117
Ο δημόσιος χώρος ως πεδίο ανάδειξης πιο παιδο-κεντρικών πρακτικών αστικού σχεδιασμού: Μελέτη δημόσιων χώρων που γειτνιάζουν με δημοτικά σχολεία της Αθήνας
