Η παρούσα εργασία στοχεύει στη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ σχολικής ηγεσίας και διαπολιτισμικής εκπαίδευσης στο πλαίσιο της πολυπολιτισμικότητας της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Κατά πόσο δηλαδή ο διευθυντής ενός σχολείου με πολυπολιτισμικά χαρακτηριστικά, όπου φοιτούν ανομοιογενείς μαθητές σε εθνοτικό, θρησκευτικό και γλωσσικό επίπεδο, μέσα από τον θεσμικό του ρόλο, μπορεί με τα ηγετικά του προσόντα και χαρίσματα, να προωθήσει τη διαπολιτισμικότητα, την ομαλή συνύπαρξη και τη συνεργασία. Το δείγμα της έρευνας αφορά σε οχτώ στελέχη της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, διευθυντές/ντριες δημοτικών σχολείων της ελληνικής επικράτειας. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων αναδεικνύει τη σημαντικότητα του ρόλου της μετασχηματιστικής ηγεσίας, την αναγκαιότητα της καλής επικοινωνίας μεταξύ όλων των εμπλεκομένων (εκπαιδευτικών, μαθητών/τριών, γονέων, φορέων κλπ.) και την εφαρμογή αποτελεσματικών-καινοτόμων πρακτικών, ως παράγοντες που: α) προωθούν το κοινό όραμα μιας πολυπολιτισμικής σχολικής μονάδας, β) ενισχύουν την άμβλυνση προκαταλήψεων και στάσεων και γ) προάγουν τη δημιουργία περιβαλλόντων υγιούς συνύπαρξης και αλληλεπίδρασης.