Αρκετά παιδία τα οποία έχουν διαγνωσθεί με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή συχνά εμφανίζουν γλωσσική καθυστέρηση και δυσκολία στο να ζητάνε αυτό που θέλουν, και αυτό αρκετές φορές έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζουν προκλητικές/ επιθετικές συμπεριφορές. Στην παρούσα έρευνα έλαβε μέρος ένα παιδί ηλικίας 6 ετών, το οποίο είχε διαγνωσθεί με αυτισμό και το οποίο εμφάνιζε κραυγές προκειμένου να ζητήσει να έχει πρόσβαση σε ενισχυτές. Κατά τη διάρκεια της έρευνας, χρησιμοποιήσαμε αυξημένη – προς – μειωμένη ενίσχυση, η οποία εξασθένησε μόλις το παιδί κατάφερε να κατακτήσει τη δεξιότητα-στόχο σε κάθε επίπεδο της θεραπευτικής παρέμβασης. Στο τελευταίο στάδιο της έρευνας, το παιδί κατάφερε να ζητήσει τον ενισχυτή, χωρίς καθοδήγηση από το θεραπευτή και χωρίς να εμφανίζει κραυγές. Μέσα από τη παρούσα έρευνα αποδείχθηκε η αποτελεσματικότητα της συγκεκριμένης θεραπευτικής παρέμβασης. Παρόλα αυτά, θα πρέπει στη πορεία να εφαρμόσουμε διαδικασίες γενίκευσης και διατήρησης, προκειμένου να εξασφαλίσουμε ότι ο συμμετέχων έχει αποτελεσματικά αναπτύξει την ικανότητα ζήτησης ενισχυτών.