Η εκπαίδευση επηρεάστηκε σημαντικά παγκοσμίως από το κλείσιμο των σχολείων το 2020. Μετά το πρώτο στάδιο της πανδημίας, κατά το οποίο οι εθνικές κυβερνήσεις εστίασαν στη διασφάλιση της συνέχειας του ακαδημαϊκού έτους, σημαντικοί διεθνείς οργανισμοί τόνισαν την ανάγκη υιοθέτησης μεταρρυθμίσεων διαρθρωτικής πολιτικής για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που θέτει η κρίση. Η ανάλυση επέτρεψε να εντοπιστούν τρεις βασικοί τομείς: την ψηφιοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος, τις εκπαιδευτικές ανισότητες και την ανάπτυξη των εκπαιδευτικών. Είναι ακόμη νωρίς για να εκτιμηθεί το βάθος των μετασχηματισμών στην πορεία, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, οι επικρατούσες αντιδράσεις αντιπροσωπεύουν την εντατικοποίηση των διαδικασιών αλλαγής που ξεκίνησαν πριν από την πανδημία. Ωστόσο, ο τύπος και η ένταση των απαντήσεων των χωρών ποικίλλει μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αν και η πανδημία αντιπροσωπεύει ένα κοινό σημείο, οι χώρες έχουν βιώσει την κρίση διαφορετικά ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των εκπαιδευτικών τους συστημάτων και τα κύρια προβλήματα που έχει αποκαλύψει η κρίση.

Share: