Καθώς η Εκπαίδευση Ενηλίκων αναγνωρίζεται πλέον ως μία από τις Επιστήμες της Αγωγής, νέες τεχνικές διδασκαλίας, που συνάδουν αποτελεσματικότερα με τις ιδιαιτερότητες της ενήλικης μάθησης, έρχονται στο προσκήνιο. Η παρούσα έρευνα εστιάζει στην εφαρμογή μιας κατηγορίας τέτοιων τεχνικών, των ονομαζόμενων «Ενεργητικών Τεχνικών Εκπαίδευσης» (ΕΤΕ), στη διδασκαλία ενηλίκων. Πρόκειται για ποιοτική έρευνα, που διεξήχθη μέσω ημιδομημένων συνεντεύξεων και μελετά τις εμπειρίες και τις απόψεις 6 πληροφορητών, 3 σπουδαστών και 3 αποφοίτων Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ). Η επεξεργασία των αποτελεσμάτων καταδεικνύει αφενός τις δυσκολίες που συνδέονται με την εφαρμογή των εν λόγω τεχνικών λόγω του καινοφανούς χαρακτήρα τους και αφετέρου τη σημασία τους για την απόκτηση και εμπέδωση νέων δεξιοτήτων και γνώσεων. Αναδεικνύει επίσης και νέα θέματα, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν την αφόρμηση μελλοντικών ερευνών.