Η σύγχρονη θεωρητική συζήτηση και έρευνα για την ιστορική εκπαίδευση αναδεικνύουν την ανάγκη ανάπτυξης και καλλιέργειας δεξιοτήτων ιστορικής σκέψης και κατανόησης στους μαθητές, μέσω της μελέτης εννοιών και της ουσιαστικής προσέγγισης και αξιοποίησης ιστορικών πηγών σε ένα πλαίσιο καινοτόμων διδακτικών πρακτικών που θα αξιοποιούν και τη Δημόσια Ιστορία. Καθώς, όμως, οι εν ενεργεία εκπαιδευτικοί, λόγω μη κατάλληλης εκπαίδευσης ή ανασφάλειας, αποφεύγουν την αξιοποίηση τους, κρίνεται αναγκαία η εκπαίδευση των υποψηφίων εκπαιδευτικών στη Διδακτική της Ιστορίας. Η παρούσα μελέτη ερευνά τις επιλογές των υποψήφιων εκπαιδευτικών για τις διδακτικές πρακτικές στο μάθημα της Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και σε ποιο βαθμό συνάδουν αυτές με τις σύγχρονες θεωρήσεις της ιστορικής εκπαίδευσης. Τα αποτελέσματά της έρευνας κατέδειξαν πως οι μελλοντικοί εκπαιδευτικοί εμφανίζονται θετικοί στην αξιοποίηση πηγών και ιστορικών εννοιών στο μάθημα της Ιστορίας σε ένα καινοτόμο διδακτικό πλαίσιο, επομένως είναι απαραίτητη η συστηματική τους πανεπιστημιακή εκπαίδευση ώστε να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις της Διδακτικής της Ιστορίας.

Share: