Η ταχέως μεταβαλλόμενη πραγματικότητα, η οποία έχει επηρεαστεί από την ανάπτυξη της τεχνολογίας και τη βιομηχανική επανάσταση από τον 19ο αιώνα, έχει αποδυναμώσει σε μεγάλο βαθμό το επάγγελμα του εκπαιδευτικού και τις μορφές και το είδος της επαγγελματικής πιστοποίησης. Αυτή η αποδυνάμωση υποτιμά επίσης την ιδέα της πολιτειότητας, η οποία μεταφέρεται σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η σύγχρονη εκπαίδευση (4.0) επικεντρώνεται στην πρακτική εκπαίδευση, όπου ο χώρος για τη διαμόρφωση στάσεων και τη δημιουργία προτύπων συμπεριφοράς είναι περιθωριοποιημένος. Η σχέση μεταξύ εκπαίδευσης και βιομηχανίας που σχετίζεται με την κοινωνικοποίηση και τις διαδικασίες διαμόρφωσης πολιτισμού είναι μέρος της ανάπτυξης των ατόμων στις κοινωνίες και μέρος ενός ευρύτερου επίσημου σχεδίου ανάπτυξης για διαφορετικούς τύπους κρατικών και εθνικών οργανισμών. Για να γίνει κατανοητό τι σκέφτονται οι εκπαιδευτικοί για το νόημα της ψηφιακής μάθησης στην καθημερινή σχολική ζωή και εργασία, ήταν απαραίτητο να διεξαχθεί μια έρευνα από την οπτική γωνία των ίδιων των εκπαιδευτικών.