Η παρούσα εργασία διερευνά την αποτελεσματικότητα της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ) την περίοδο της πανδημίας COVID-19. Μέσα από την συμμετοχή εκπαιδευτών και ενήλικων εκπαιδευόμενων από διαφορετικά ΣΔΕ, καταγράφηκαν εμπειρίες,στάσεις και δυσκολίες που προέκυψαν απέναντι στη ξαφνική μετάβαση από τη δια ζώσης στη διαδικτυακή μάθηση. Τα ευρήματα ανέδειξαν οφέλη όπως ευελιξία και εξοικονόμηση χρόνου, αλλά και σημαντικά εμπόδια όπως έλλειψη τεχνολογικού εξοπλισμού, ανεπαρκείς ή περιορισμένες ψηφιακές δεξιότητες, τεχνικά προβλήματα και ακατάλληλο περιβάλλον μελέτης. Οι εκπαιδευτικοί κλήθηκαν να αναπροσαρμόσουν το παιδαγωγικό τους έργο σε ένα ψηφιακό περιβάλλον που δεν διευκόλυνε την ενσυναίσθηση, τη διαπροσωπική επαφή και την ενεργή συμμετοχή, στοιχεία θεμελιώδη για την εκπαίδευση ενηλίκων. Συμπερασματικά, η αποτελεσματική εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στα ΣΔΕ μπορεί να επιτευχθεί με επαρκή τεχνική υποστήριξη, στοχευμένη ψηφιακή επιμόρφωση και παιδαγωγικό σχεδιασμό που λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά των ενήλικων εκπαιδευόμενων.