Η επαγγελματική ικανοποίηση των εκπαιδευτικών αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για την ποιότητα της εκπαίδευσης και τη λειτουργικότητα της σχολικής κοινότητας, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης. Η παρούσα μελέτη διερευνά τους παράγοντες που επηρεάζουν την επαγγελματική ικανοποίηση των Ελλήνων εκπαιδευτικών στο πλαίσιο της παρατεταμένης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης (2008–σήμερα). Μέσα από μικτή μεθοδολογία (ποσοτική και ποιοτική ανάλυση), με δείγμα 150 εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης από την Αττική, αναλύθηκαν οι επιδράσεις συνθηκών εργασίας, ηγεσίας, επαγγελματικής ανάπτυξης και αναγνώρισης. Τα θεωρητικά εργαλεία περιλάμβαναν τις θεωρίες της Αυτοδιάθεσης (SDT), των Δύο Παραγόντων του Herzberg και του μοντέλου Job Demands–Resources (JD-R). Τα αποτελέσματα ανέδειξαν την υποστηρικτική ηγεσία, την αναγνώριση και τις ευκαιρίες επιμόρφωσης ως βασικούς ενισχυτές ικανοποίησης, ενώ ως εμπόδια αναδείχθηκαν η γραφειοκρατία, οι ελλείψεις σε πόρους και οι κοινωνικές πιέσεις. Η μελέτη καταλήγει σε προτάσεις πολιτικής και πρακτικές παρεμβάσεις, όπως η ενίσχυση της αυτονομίας, η ψηφιοποίηση των διοικητικών διαδικασιών και η ψυχολογική υποστήριξη του προσωπικού, με στόχο τη βελτίωση της επαγγελματικής ευημερίας και της ποιότητας της εκπαίδευσης.