Η παρούσα έρευνα επιδιώκει την ενδελεχή διερεύνηση των αντιλήψεων, της αυτο-αντιλαμβανόμενης ετοιμότητας και των υφιστάμενων στάσεων των εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης έναντι της ενσωμάτωσης της Τεχνητής Νοημοσύνης (ΤΝ) στην παιδαγωγική τους πρακτική, αναγνωρίζοντας την κρίσιμη συμβολή τους. Διεξαχθείσα με ποσοτική μεθοδολογία επί δείγματος πεντακοσίων εκπαιδευτικών, η μελέτη αποκαλύπτει ένα μέτριο επίπεδο ετοιμότητας, καθώς μόλις το 25% εκφράζει υψηλό βαθμό αυτοπεποίθησης. Κυρίαρχες προκλήσεις αναδεικνύονται η ανεπάρκεια επαρκούς επαγγελματικής κατάρτισης και η περιορισμένη πρόσβαση σε σχετικά εργαλεία και υποδομές, στοιχεία που συνιστούν συστημικά εμπόδια. Ενώ οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν τα δυνητικά οφέλη της ΤΝ για τη μάθηση, διατυπώνουν παράλληλα σημαντικές ανησυχίες ως προς τις επιπτώσεις της. Τα πορίσματα υπογραμμίζουν την επιτακτική ανάγκη στρατηγικού σχεδιασμού και υλοποίησης στοχευμένων προγραμμάτων επαγγελματικής ανάπτυξης. Αυτά οφείλουν να περιλαμβάνουν όχι μόνο την απαραίτητη τεχνική επάρκεια, αλλά και τις ουσιαστικές παιδαγωγικές και ηθικές διαστάσεις της ΤΝ, διαμορφώνοντας ένα συνεκτικό υποστηρικτικό πλαίσιο για την υπεύθυνη και δίκαιη αξιοποίηση της ΤΝ στην εκπαίδευση του μέλλοντος.