Η διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας σε μαθητές με συνυπάρχουσα τύφλωση και Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) απαιτεί εξειδικευμένες, πολυαισθητηριακές προσεγγίσεις λόγω των μοναδικών γνωστικών, αισθητηριακών και κοινωνικών προκλήσεων. Η παρούσα έρευνα, διεξαχθείσα το σχολικό έτος 2024–2025, αξιολογεί την αποτελεσματικότητα μιας πολυαισθητηριακής μεθοδολογίας, βασισμένης στις θεωρίες της Αυτοδιάθεσης (SDT), των Δύο Παραγόντων του Herzberg, της Οικουμενικής Σχεδίασης για τη Μάθηση (UDL), της Οικολογικής Θεωρίας Συστημάτων και της Κοινωνικοπολιτισμικής Θεωρίας του Vygotsky, σε δείγμα 22 μαθητών (17 αγόρια, 5 κορίτσια) Ειδικoύ Δημοτικού Σχολείου Τυφλών. Μέσω μικτής μεθοδολογίας (ερωτηματολόγια, συνεντεύξεις, παρατηρήσεις), διερευνήθηκαν οι παράγοντες που ενισχύουν τη γλωσσική μάθηση, την αυτονομία και την εκπαιδευτική εμπλοκή. Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η χρήση απτικών και ακουστικών εργαλείων, η διεπιστημονική συνεργασία, οι προβλέψιμες ρουτίνες, η γονεϊκή εμπλοκή, οι αισθητηριακές προσαρμογές και η κοινωνική αλληλεπίδραση βελτιώνουν τη γλωσσική πρόοδο και την κοινωνική ένταξη. Προτείνονται μέτρα όπως η ενίσχυση της τεχνολογικής προσβασιμότητας, η επιμόρφωση εκπαιδευτικών, η ανάπτυξη προσαρμοσμένου υλικού και η υιοθέτηση πολιτικών για την ειδική αγωγή.