Οι πρωτοπόροι της εκπαιδευτικής θεωρίας έχουν ζητήσει να δοθεί μεγαλύτερη έμφαση στην κιναισθητική μάθηση, ένα επιχείρημα που υποστηρίζεται επίσης από τη διεπιστημονική γνωστική έρευνα. Αυτό το άρθρο εστιάζει στην αποτελεσματικότητα μιας σωματικής παρέμβασης που βασίζεται στο σώμα και έχει σχεδιαστεί για να εξοικειώσει τους συμμετέχοντες με την έννοια της φυσικής της παρόρμησης. Ερευνήσαμε εάν η χρήση του ίδιου του σώματος ως στοιχείου δραστηριότητας μπορεί να βοηθήσει τους μαθητές της 6ης δημοτικού να υιοθετήσουν με επιτυχία επαρκή συλλογισμό όταν απαντούν σε σχετικές ερωτήσεις. Η διαδικασία αξιολόγησης είχε τη μορφή συνέντευξης και τα συμπεράσματά μας έδειξαν ότι οι μαθητές υιοθετούν ένα πολυτροπικό πλαίσιο (ομιλία, χειρονομίες, κίνηση του σώματος) για την επίλυση προβλημάτων σχεδιασμένων να περιλαμβάνουν ανθρωποκεντρικές εμπειρίες, απτικό χειρισμό αντικειμένων και καθημερινές εικονογραφημένες καταστάσεις. Η απόδοση ενός μεγάλου αριθμού μαθητών μετατοπίστηκε από την έλλειψη διορατικότητας σε μια επιστημονικά αποδεκτή εννοιολόγηση. Η σκόπιμη εισαγωγή προγραμματισμένης κίνησης κατά τη διδασκαλία των εννοιών της φυσικής στα πρώτα χρόνια είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για κάθε εκπαιδευτικό που επιθυμεί να προσθέσει αξία στη μάθηση των μαθητών του.