Οι έννοιες της Οργανωσιακής Δικαιοσύνης και της Οργανωσιακής δέσμευσης στον χώρο των επιχειρήσεων έχουν μελετηθεί εκτενώς σε διεθνές επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες. Παρ’ όλα αυτά, στο πεδίο της Εκπαίδευσης η διεθνής και η εγχώρια βιβλιογραφία παραμένουν συγκριτικά περιορισμένες, πόσο μάλλον δε αν χρειαστεί να αναφερθούμε στην ελληνική δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. H παρούσα έρευνα εστιάζει στη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ της Οργανωσιακής Δικαιοσύνης μέσα στη σχολική μονάδα, της Οργανωσιακής δέσμευσης που παρουσιάζουν οι εκπαιδευτικοί, καθώς και του ρόλου της ηγεσίας που υπάρχει σε αυτή. Πραγματοποιήθηκε ποσοτική έρευνα με τη μέθοδο της βολικής δειγματοληψίας και της εθελοντικής απόκρισης σε εκπαιδευτικούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (Ν=100) της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας μέσω δομημένου ανώνυμου ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου. Για την επαγωγική στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε ανάλυση αξιοπιστίας, ανάλυση συσχέτισης, υιοθετήθηκαν παραμετρικοί έλεγχοι και δημιουργήθηκαν μοντέλα πολλαπλής γραμμικής παλινδρόμησης. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η Διανεμητική και η Αλληλεπιδραστική Δικαιοσύνη φάνηκε να ενισχύουν συνολικά την Οργανωσιακή δέσμευση των εκπαιδευτικών, ενώ κάτι τέτοιο δεν ισχύει για την Διαδικαστική Δικαιοσύνη. Επιπλέον, η συνολική Οργανωσιακή Δικαιοσύνη που αντιλαμβάνονται οι εκπαιδευτικοί ενισχύει και τις τρεις διαστάσεις της Οργανωσιακής δέσμευσης (Συναισθηματική, Συνεχή και Κανονιστική δέσμευση). Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές ήταν αρνητικός προγνωστικός παράγοντας της Οργανωσιακής δέσμευσης, και συγκεκριμένα της διάστασης της Συνεχούς δέσμευσης. Επίσης, προέκυψε ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός Οργανωσιακής Δικαιοσύνης σε μια σχολική μονάδα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η Οργανωσιακή δέσμευση των εκπαιδευτικών και συγκεκριμένα μια αύξηση στην Οργανωσιακή Δικαιοσύνη της σχολικής μονάδας μπορεί να προβλέψει μια μέτρια προς ισχυρή αύξηση Οργανωσιακή δέσμευση των εκπαιδευτικών. Τέλος, όση περισσότερη Διαδικαστική Δικαιοσύνη υπάρχει στη σχολική μονάδα τόσο περισσότερο οι Διευθυντές/ριες δίνουν στους εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα πρωτοβουλιών και συμμετοχής στις αποφάσεις, ενώ αντίθετα η Αλληλεπιδραστική Δικαιοσύνη δεν φάνηκε να έχει επίδραση σε αυτούς τους παράγοντες. Τα αποτελέσματα της έρευνας θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν από την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού έτσι ώστε να υιοθετηθεί μια νοοτροπία διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού που θα εδράζεται στην έννοια της Δικαιοσύνης και θα προσβλέπει στην ομαλή και παραγωγική λειτουργία της σχολικής μονάδας και στην αναβάθμιση της παρεχόμενης παιδείας προς τους μαθητές.